De Boiling Lakes: Om 7 uur moesten we klaar staan om met de bijboot naar de kade van Rosseau te gaan. Lunch zou geregeld worden door de gids dus naast zwemkleding, handdoek, zonnebrandcrème, DEET, camera en water was één broodje genoeg. Toch nog een best volle daypack dus.
Aan land werden we verdeeld over twee krakkemikkige busjes met uitklapstoeltjes, en raceten we door de prachtige tropische landschappen van Dominica. Onderweg stopte we een paar keer zodat onze gids, genaamd Seacat, fruit en eieren kon kopen voor de lunch en hier en daar nog even luidruchtig kon bijpraten met de buurtbewoners. Uiteindelijk werden we afgezet in mooi stuk regenwoud en kon de wandeling echt beginnen!
Na 2 uur hielden we een pauze bij een mooie rivier waar we onze waterflessen konden bijvullen. We hielpen elkaar om met droge voeten aan de overkant te komen en toen leidde het ‘pad’ omhoog, het deed me ergens toch wel denken aan de Teide! Na weer een paar uur stevig wandelen hadden we de top van de berg bereikt, Seacat had voor iedereen hele lekkere fruitpunch van passievrucht meegenomen, een heerlijke verfrissing! Daarna had iedereen weer energie om door te lopen en we kwamen aan bij een klein kokend riviertje als voorproefje op het grote kokende meer straks. Hier werd ons gezicht ingesmeerd met een soort grijze klei, het zou goed zijn voor je huid. Seacat kookte de eieren in het kokende water en toen hij ze eruit haalde was de schaal zwart gekleurd! Het smaakte verder gewoon als een kippenei.
We gingen verder en uiteindelijk kwamen we uit bij het grote Boiling Lake. Tussen de mistige zwaveldampen genoten we van een typische Dominicaanse lunch en werden er groepsfoto’s gemaakt. Toen kon de terugweg beginnen maar die was misschien nog wel leuker dan heen! We hadden namelijk de tijd om te ‘zwemmen’ in de natuurlijke warme bronnen, een soort van jacuzzi’s eigenlijk. We liepen door tot de gids zei dat we het mooiste plekje bereikt hadden, het was op de zwavellucht na inderdaad behoorlijk perfect! We hebben ons haar hier gewassen met shampoo en moesten weer verder.
Op het allerlaatst - na zo’n 8 uur gewandeld te hebben - zijn we bij het beginpunt nog een keer het water ingegaan, koud water dit keer. Hier kon je namelijk in een diepe, donkere rotskloof naar een waterval toe zwemmen, het had echt iets magisch. Misschien ook niet voor niets dat hier een scène van ‘Pirates of the Carribean’ opgenomen is...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten