Het zit erop, ik weet voor de eerste keer niet zo goed wat ik moet schrijven. De aankomst was emotioneel en onwerkelijk, het besef dat het nooit meer zo wordt zoals het was tijdens School at Sea kwam bij iedereen hard aan.
Inmiddels ben ik 18 dagen terug, maar nog vaak genoeg bedoel ik het schip als ik over thuis praat, ook gooi ik het afval soms bijna uit het raam (in de veronderstelling dat het over boord gaat) en doe ik de glazen half vol i.v.m. golven. En wat mis ik al mijn mede-sassers, zij zijn dit afgelopen jaar mijn nieuwe familie geworden!
Ik kan eigenlijk alleen maar zeggen dat dit de 6 geweldigste maanden van mijn leven waren en ik ontzettend veel geleerd heb en ik nu alleen nog maar meer zin heb om de rest van de wereld te ontdekken (al betwijfel ik ten zeerste of deze ervaring ooit overtroffen zal worden!). Ik wil iedereen bedanken die mij op welke manier dan ook heeft geholpen deze reis mogelijk te maken, dit is de laatste blogpost die ik schrijf, maar School at Sea zal ik voor altijd bij me dragen en is nooit voorbij!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten