De dag begon vandaag met een lekker ontbijt, twee broodjes met ei en thee. Na het ontbijt kregen we nog een broodje mee, volgens mij zagen ze dat wij dit meer waarderen dan vlees met haar. Vandaag ging ons groepje naar de rivier, eerst een stukje met de kano en toen een stukje wandelen door het oerwoud. Daarna kwamen we uit bij een mooi stukje rivier en konden we gewoon lekker zwemmen en kletsen. Na een tijdje hielden we het voor gezien en vroegen we of er piña’s in de buurt groeiden, we hadden allemaal wel zin een lekker stuk vers fruit! Geen piña’s helaas, maar wel naranja’s! Met de kano gingen we naar een dorpje aan de andere kant van de rivier. We kwamen bij een grote boom die haast bezweek onder het aantal (groene) sinaasappels. Met twee volle rijstzakken gingen we terug naar ons eigen dorp, maar niet zonder ze geproefd te hebben; ik heb in mijn hele leven nog nooit zo’n lekkere sinaasappel gegeten!
Bij het huisje kregen we onze lunch, rijst, kip en linzensaus, prima! Daarna mochten we een rondje om het voetbalveld rijden op een paard. Niet zo spectaculair, maar ik kon het toch niet laten om even in het comfortabele westernzadel te klimmen. Toen ik weer van het paard afstapte zag ik dat mijn voeten van binnen helemaal open waren, ik had misschien toch even schoenen aan moeten doen...
‘s Avonds aten we “tortilla’s”, een soort hamburgers van maïs, heel lekker met ketchup en vis! Na het eten was er bij hut 1 een kampvuur en kwamen we erachter dat wij vannacht aan de beurt waren om te gaan jagen op krokodillen! Even snel een trui aan trekken en de kano in. Er gingen twee indianen mee die konden jagen, de een droeg een harpoen en de andere een luchtbuks en een hand vol manchettes. Ik wist niet zo goed wat ik moest verwachten, ik ben op zich namelijk niet zo moordlustig ingesteld.
De man die de kano bestuurde bootste met zijn mond het geluid van een babykrokodilletje na terwijl de ander met een schijnwerper in de berm scheen op zoek naar de weerkaatsing van twee krokodillenogen. Na een kwartier hadden we er een in het vizier, de motor ging uit en we moesten allemaal muisstil zijn. De indiaan met de harpoen liep voorzichtig balancerend naar de punt van de kano en haalde uit...raak! Hij hield een bungelende krokodil van een ruime meter omhoog en schoot hem voor de zekerheid nog eens met de luchtbuks.
We voeren verder en verder de rivier op maar de krokodillen die wet tegen kwamen waren ons telkens te slim af. Na zo’n twee uur wisselden de twee jongens om, de ander kreeg de harpoen in zijn handen gedrukt, en met nieuwe energie en alertheid gingen we verder op jacht. En dat heeft geholpen, hij had al snel een hele grote krokodil beet! Deze krokodil was ruim een halve meter groter dan de vorige en bezweek niet onder de punt van de harpoen. Ze schoten twee keer, maar hij bleef spartelen, na een fikse klap met een peddel werd het echter stil voorin de kano.
We keerder om en voeren terug naar het dorp maar legden aan de overkant van de rivier, we stapten uit in een moerassig stukje land waar het krioelden van de insecten. Hier gingen we de krokodillen villen en fileren.
Dat was best een karwei, we hadden alleen het vlees uit de staart nodig maar de beesten bleven stuiptrekken en als je uitschoot met het mes in de spier bewoog de krokodil natuurlijk ook. Uiteindelijk hadden we toch een stapeltje mooie filétjes liggen, die verdacht veel op de kipfilét van de slager leken. We gingen terug en om twee uur lag ik weer in mijn klamboe. Het was veel minder naar en bloederig dan ik had verwacht, het was een mooie ervaring die nu eenmaal bij de cultuur van deze indianen hoort. Ik zou zeggen; ga vooral mee als je ooit de kans krijgt om krokodillen te jagen.
Dit is een babykrokodilletje die we later weer vrijgelaten hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten